این مفهوم برای اولین‌بار در سال 1997 توسط شرکت مشاوره‌ای مکنزی معرفی شد با توجه به این موضوع که بهره‌وری شرکت‌ها و سازمان‌هایی که در جذب و نگهداری و توسعه مدیران و کارکنان با استعداد موفق‌تر هستند، بیشتر می باشد، همین امر باعث شد تا سازمان‌ها نگرشی مثبت به افراد پیدا کنند و آن‌ها را یک مزیت رقابتی تلقی نمایند. بر این اساس مدیریت استعداد رویکردی جدید است که توانایی تحول در مدیریت منابع انسانی را دارد و نقاط ضعف و اشکالات موجود در نگرش‌های سنتی را رفع نماید و می‌تواند به عنوان یک ابزار مناسب در کنار مدیریت منابع‌انسانی سازمان‌ها پیشنهاد شده و به کار گرفته شود.